Na tratwie

Czuję się trochę tak, jakbym dryfowała na chwiejnej tratwie.
I sama jestem temu winna, bo zawsze chcę wszystkiemu podołać.
Sprawy książkowe na pierwszym planie.

Z całą prawie resztą - nie wyrabiam.
Dziś miałam głupią nadzieję, że zostanę w tym zrozumiana.
Ale może tego nie da się zrozumieć. Jestem po prostu bardzo, bardzo złą panią domu.
W tej dziedzinie nie doprowadzę się nigdy do dolnego progu akceptacji. Niczyjej, również mojej.

Może jak bałagan wzniesie się ponad moją głowę,
zamilknę.
I wyrzucę kompas za burtę.